Wat was het een feest! De opkomst was zo overweldigend dat Claudette en ik er nog van zitten te shaken. Het deed ons denken aan het allereerste boek dat we maakten en zelf uitgaven: ‘Naaien enzo’. Toen waren ook alle mensen super-enthousiast die we vroegen mee te werken, en wijzelf zagen nergens beren op de weg. Maar halverwege dachten we: ‘Waar zijn we eigenlijk aan begonnen’ en aan het einde zeiden we tegen elkaar: ‘Maar goed dat we het allemaal niet van tevoren wisten, want dan hadden we het nooit gedaan.’ Tijdens de voorbereiding van het festival hadden we wat vergunningsperikelen, Facebookgate en een programmering die twee dagen voor tijd omgegooid moest worden. Maar op het eind kwam het allemaal goed. En hoe! De auto’s stonden rijen dik voor de ingang van de Lievelinge (daar gingen we wel een beetje van hyperventileren), alle auteurs, eindredacteuren vormgevers, illustratoren, fotografen waren bij de boeklancering en superblij met hun eigen boek dat ze voor het eerst in hun armen konden houden. Iedere workshopper had het superdruk, de Yvestownfair stroomde over van bezoekers, de bediening van de Lievelinge liep de benen onder hun kont vandaan. En wij? Wij liepen als een kip zonder kop van het eerste naar het tweede terrein, en weer terug. Ondertussen oude vrienden omhelzend, brandjes blussend, assisterend in de shop en af en toe elkaar in de arm knijpend: ‘Is dit echt?’. We waren in zo’n euforische stemming dat het niet donderde dat we na afloop nog ettelijke uren alle biertafels stonden in te klappen, en af en aan moesten sjouwen. Sterker nog: we hebben De Lievelinge meteen voor volgend jaar geboekt. (En ook meteen de partyverhuur, die de tafels dan voor ons komt inklappen). Want net zoals ‘Naaien Enzo’, smaakt het Snorfestival naar meer! Zoals een goede vriend al opmerkte: ‘Over een paar jaar Snorlands in Biddinghuizen!’