Haar droom was kinderboeken schrijven, nu is ze uitgever

Foto gemaakt/ bericht geschreven door: Rhodé Baas

In eerste instantie denk je dat de naam Snor misschien wat raar is voor een uitgeverij, een snor heeft toch niks met boeken te maken? “Nou, een boek op z’n zijkant is een snor, heb ik dat wel eens laten zien?” Annemarieke pakt een boek, vouwt deze open en houdt hem voor haar neus. Het lijkt inderdaad op een snor. “Maar het komt eigenlijk van de uitdrukking: “Dat zit wel snor”. Wij hadden eerst een bedrijf dat heette: Journalistiek Bureau Textra, dat moesten we de hele tijd spellen. Dus toen zeiden we: “De naam voor de uitgeverij moet kort en krachtig zijn, iedereen moet het onthouden en je moet het met één keer Googelen kunnen vinden. De naam Snor voldoet aan al die eisen.”

“Vroeger waren wij verkleed als indianen en vingen mensen en bonden die aan een boom. Ik heb nogal een levendige fantasie, dus dat leek me leuk om in boeken te stoppen.” Annemarieke Piers, eigenaar en oprichter van Uitgeverij Snor, vertelt over haar jeugd, de reden voor haar keuzes en waar haar passie voor boeken vandaan komt.

Annemarieke is uitgever, maar wilde vroeger eigenlijk kinderboekenschrijfster worden. Ze had ook al best veel geschreven, maar nooit uitgebracht. “Ja, het was wel een andere tijd hè. Er was geen computer. Een uitgeverij was heel ver weg en onbenaderbaar. Het kwam niet eens in mijn hoofd op volgens mij. En nog steeds vind ik het maken eigenlijk het leukste en de rest interesseert me minder, vooral administratie doen niet, haha.”

Ze merkt nu bij haar dochter Pleuntje dat ze ook interesse heeft in het schrijven van boeken. “Heel leuk om te merken. Ik weet als geen ander hoe moeilijk het is om een boek af te maken. Het begin is echt leuk om te doen maar daarna komt er een periode dat het voelt als een hele bult werk. Dat is echt ploeteren. Ik zie dat ook bij Pleuntje, ze is wel aan 3 boeken begonnen, maar heeft er nog geen een afgemaakt. Dan begint het bij mij te kriebelen en denk ik: zal ik meeschrijven?”

Geen bewuste keuze

Annemarieke heeft niet de traditionele studies als Nederlands of Fredrik Müller academie voor uitgever gedaan voordat ze een eigen uitgeverij begon. “Ik wilde na mijn atheneum een tussenjaar nemen. Maar mijn moeder vond dat een beetje eng. Dus had ik het op een akkoordje met haar gegooid: als ik werd aangenomen bij de school voor journalistiek of Heao-communicatie zou ik blijven, en anders zou ik een jaartje gaan rondreizen. Bij de SvdJ werd ik uitgeloot en Communicatie had een behoorlijk pittige toelating. Maar ik werd aangenomen en zoals beloofd aan mijn moeder ben ik het gaan doen.”

Een bewuste keuze was het dus niet, meer een samenloop van omstandigheden. “Ik heb er nooit spijt van gehad, hoewel een beetje meer uitdaging best had gemogen. Aan de andere kant gaf het mij alle vrijheid om er flink op los te leven. Ik ging alleen naar school voor tentamens en voor de rest werkte ik in een Mexicaans restaurant en ging ik iedere avond uit. Ik bulkte van het geld want ik verdiende ongelofelijk veel bij dat restaurant. En ik deed dan af en toe een tentamen dat ik allemaal haalde. Ik heb het superleuk gehad en heus nog wel wat dingen geleerd. En sommige dingen weet je toch altijd pas achteraf. Maar echt spijt heb ik niet gehad. Ik denk wel soms van: iets meer uitdaging was misschien niet verkeerd geweest,” aldus Annemarieke.

Een echt Snor boek

Ze is stuk voor stuk trots is op de boeken die ze maken. En op het hele fonds. “Nu we al 16 jaar bezig zijn merk je dat mensen ons merk herkennen. Dan zeggen ze vol bewondering: oh, wauw een echt Snor boek! Dat vind ik heel leuk. Het betekent dat we een merk hebben neergezet met een herkenbaar ‘smoel’. ” Daarnaast is ze trots dat ze een stukje economie draaiend kunnen houden doordat illustratoren, schrijvers en fotografen geld verdienen met de dingen die zij verzinnen.

Dat Annemarieke een uitgeverij zou beginnen was een beetje te verwachten: “Ik denk zeker dat de jonge Annemariek je had geloofd. Hooguit een beetje teleurgesteld dat het alleen maar één uitgeverij zou zijn.”

Iedereen heeft wel iets wat ie nog zou willen bereiken in zijn of haar leven. Voor Annemarieke is dit: een thriller schrijven met haar dochter, meer animatiefilms maken en fotograaf worden. “Maar je kan niet alles hè?”

Het is duidelijk dat Annemarieke van haar werk houdt en graag nog meer zou willen doen. Niet zo verwonderlijk dus dat haar lievelingscitaat is: “Het leven is als het berijden van een fiets. Om je evenwicht te houden, moet je in beweging blijven – Albert Einstein.”